Vještačka inteligencija može tako dobro imitirati Bahova djela da (vjerovatno) ne možete uočiti razliku.
Muzički generisan kompjuter u ovim uzorcima je rad DeepBach programa za duboko učenje kreiranog od strane Gaetan Hadjeres-a i François Pachet-a u Sony Computer Science Laboratories u Parizu. Ovo je institucija koja nam je prethodno dala “prvu” AI pop pjesmu i koristila svoj AI muzički softver FlowMachines da imitira muzičare u rasponu od Mocarta do Bitlsa.
Sada je FlowMachines osvojio Bach-a – i njegov uspjeh govori mnogo o aktuelnim mogućnostima (i ograničenjima) trenutnog AI-a.
Duboko („deep“) učenje, metod koji koristi FlowMachines i tehnološke kompanije kao što su Google i Apple, se oslanja na ispitivanje velike količine strukturiranih podatka za identifikaciju obrazaca. Kada je riječ o primjeni ove metode u muzici, Bah se savršeno uklapa. Ne samo da je bio nevjerovatno profilisan, nego je i njegova muzika dosljedno strukturirana, prati nekoliko različitih šablona i formalnih zamršenosti koje su definisale baroknu muziku.
Za DeepBach, Hadjeres i Pachet su se koncentrisali na Bahove horske komade – muziku koja postavlja tradicionalne himne u dostojanstvene, vokalne melodije od 4 dijela. Bah je napisao 389 horskih kompozicija u svom životu, dajući DeepBach prohramu dovoljno materijala za učenje, a svaki hor ima uzorak koji se vraća.
Međutim, nije jasno u kojoj mjeri su melodije u testu, povezane sa vrhom stranice, isključivo djelo AI-a. Jedan od ključnih odlika DeepBach-a je da se , AI jezikom, “ograniči.” To jest, njegovi operateri mogu da usmjere muziku koju proizvodi, nametanjem određenih melodija, bas linije, ritmova i varijanti.
Slično tome, muzika koja DeepBach stvara je ograničena na samo jedan taster i takt, prilagođavanje napravljeno kako bi analiza izvornog materijala bila jednostavnija.
Ali čak i proračunom ovih ograničenja, DeepBach je ozbiljan instrument; i, možda, jedan od prvih fusnota na našem putu ka istinskoj AI kreativnosti.
